به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مردم ، موسسه "استراتفور " در گزارشی نوشت: جمعه گذشته، محمود احمدی‌نژاد با دو سوم آرا دوباره به عنوان رئیس جمهور ایران انتخاب شد.
این نتیجه باعث شگفتی طرفداران رقیب جدی محمود احمدی‌نژاد شد. در برخی از نظر سنجی‌ها قبل از انتخابات میر حسین موسوی پیشتاز نظر سنجی‌ها بود. اما این نظر سنجی‌ها معمولا توسط تلفن صورت می‌گرفته و اکثر پرسش شوندگان از تهران یا مراکز استان‌ها بوده‌اند اما این نظر سنجی‌ها هیچگاه آن طبقه از مردم را که دارای تلفن نبوده‌اند را پوشش نداده است. برخی‌ها هنوز احمدی‌نژاد را متهم می‌کنند اما این بسیار مشکل است که ببینیم وی با این اختلاف زیاد در این انتخابات تقلب کرده باشد. این بدان معناست که احمدی‌نژاد باید بدون پشتوانه آرا به جعل آمار و ارقام پرداخته است اما وی دشمنان قدرتمندی دارد که می‌توانند به سرعت به این موضوع پی ببرند و آن را اعلام کنند.
اما یک موضوع بسیار مهم فراموش شده است. احمدی‌نژاد از محبوبیت گسترده‌ای بهره می‌برد.
احمدی‌نژاد درباره موضوعاتی که برای متخصصان مهم باشد نظیر آزادی و اقتصاد صحبت نمی‌کند اما احمدی‌نژاد درباره سه موضوع اساسی که برای مردم مهم است صحبت کرده است.
اول، احمدی‌نژاد درباره پارسایی صحبت می‌کرد. اگر چه برای آمریکا و اروپایی‌ها درک این موضوع سخت باشد اما اینجا مردمی هستند که تجدد چه از طرف شاه باشد و چه از طرف موسوی، برایشان جذابیت ندارد. آنها در واقع اشتباهات اقتصادی احمدی‌نژاد را بخشیده‌اند.
دوم، احمدی‌نژاد درباره فساد صحبت می‌کند. این احساس در کشور وجود دارد برخی از بزرگان که از حجم عظیمی از ثروت و قدرت بهره می‌برند انقلاب اسلامی را به انحراف کشیده‌اند. احمدی‌نژاد توسط برخی از این نخبگان مورد تنفر واقع شده چون وی موضوع فساد را مطرح کرد.
و سوم اینکه احمدی‌نژاد یک سخنگو برای امنیت ملی ایرانیان بوده است.
از نظر داخلی پیش بینی می‌شود احمدی‌‍نژاد جایگاه خود را به عنوان رئیس جمهوری ایران تحکیم بخشد. این انتخابات احمدی‌نژاد را یک رئیس جمهور قدرتمند ساخت شاید احمدی‌نژاد بعد از انقلاب قدرتمندترین رئیس جمهور شناخته شود.
سال 1979 میلادی نیز زمانی که انقلاب ایران به پیروزی رسید، بعد از آنکه شاه سرنگون شد تخیلی زنده شد که جنبش عظیمی از مردم خواستار لیبرالیسم هستند، جنبشی که اگر توسط غرب تشویق شود یک اکثریتی را به وجود خواهد آورد که کشور را اداره خواهد کرد.
بدون شک در ایران مردمی هستند که خواستار لیبرالیسم در ایران باشند. این تعداد را بیشتر می‌توان در طبقه دانشجویان یا استادان پیدا کرد. بسیاری از آنها به زبان انگلیسی صحبت می‌کنند و با روزنامه‌نگاران و دیپلمات‌ها صحبت می‌کنند و همین گروه هستند که دیدگاه تحریف شده از ایران را به غرب نشان می‌دهند. آنها این گمان را ایجاد می‌کنند که یک جریان لیبرالیست فوق‌العاده در ایران وجود دارد.